ราชกิจจานุเบกษา แปลว่า หนังสือเป็นที่เพ่งดูราชกิจ พระราชทานโดยรัชกาลที่ 4 ออกฉบับแรกเมื่อวันที่ 15 มีนนาคม 2401 เป็นสิ่งพิมพ์ประเภทวารสาร มีวัตถุประสงค์เพื่อประกาศเรื่องของทางราชการให้ประชาชนรับทราย ตีพิมพ์ได้ 1 ปรก็หยุด ต่อมาได้ออกใหม่ในสมัยรัชกาลที่ 5 เมื่อวันที่ 17 พฤษภาคม 2417 ทรงหวังให้ราษฎรได้รับข่าวคราว และราชการแผ่นดิน กำหนดออกเดือนละ 4 ครั้ง และเปลี่ยนมาออกทุกวันอังคารเป็นเวลารวม 142 ปีแล้ว ราชกิจจานุเบกษาแบ่งเป็น 4 ปรัเภท คือ 1. ประเภท ก ฉบับกฤษฎีกา 2. ประเภท ข ฉบับทะเบียนฐานันดร 3. ประเภท ค ฉบับทะเบียนการค้า และ 4. ประเภท ง ฉบับประกาศทั่วไป