ประเทศไทยจัดการศึกษาแบบสมัยใหม่มา 100 ปีเศษ แต่ไม่ประสบความสำเร็จในพันธกิจสำคัญ 2 ประการ คือ 1. ด้านองค์ความรู้ 2. ด้านการอบรมบ่มเพาะให้เป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ ปัจจัยที่สำคัญที่ทำให้การศึกษาของไทยล่มสลายคือ 1. รัฐไม่มีเป้าหมายระดับชาติที่เป็นรูปธรรมในการหล่อหลอมคน 2. รัฐไม่สามารถยกระดับการศึกษาของประชาชนในชาติให้สูงขึนได้ 3. คนเก่งและมีวิสัยทัศน์ไม่ได้รับโอกาสให้มาขับเคลื่อนนโยบายการศกึษาของชาติ 4. คุณค่าแบบไทยมุ่งเน้นรูปแบบและพิธีการมากกว่าเนื้อหา 5. สื่อคือตัวการสำคัญที่ทำให้เส้นประสาทในสมองของเด็กไม่งอกเงย เมื่อธุรกิจการศึกษาแบบตะวันตกหลั่งไหลเข้ามา โลกการศึกษาของไทยจึงเกิดการผันผวนมากยิ่งขึ้น เกิดการแบ่งแยกทางชนชั้นทางการศึกษาเพิ่มมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ในท้ายที่สุดกลุ่มชนที่น่าสงสารมากที่สุดคือกลุ่มชนที่ด้อยโอกาสทั้งทางสังคมและเศรษฐกิจ ซึ่งยังคงเป็นกลุ่มที่มีขนาดใหญ่ในประเทศไทย.